Column: The Last Jedi is een smeulend hoopje Disney-stront

Geschreven door

Enno

Gecontroleerd door

Ruben

Bijgewerkt op

20 december 2017

×

Thanks Disney…

Recensenten waren lovend over Star Wars: Episode VIII – The Last Jedi, maar als levenslange Star Wars-fan was ik nog nooit zo depressief als tijdens de credits van die film. Recensenten waren positief, maar de fans zijn woest. The Last Jedi is dan ook de slechtste Star Wars-film ooit gemaakt en ik twijfel zelfs of ik de Ewok-films en de Christmas Special daar bij moet rekenen.

Lichte spoiler altert! Oh, en lichte fanboy-haat alert…

De ultieme set-up
J.J. Abrams kreeg in 2015 (toen al onder Disney) de onmogelijke taak om de Star Wars-franchise nieuw leven in te blazen. Het resultaat, The Force Awakens, was een moderne, vermakelijke en hele toffe Star Wars-film die zijn mannetje stond anno 2015, maar die tevens de magische sfeer van de klassieke franchise in leven hield. Ja, de film leek wel erg veel op A New Hope, maar hey, if it ain’t broke…

The Force Awakens introduceerde nieuwe helden en een hoop interessante, mysterieuze plotlijnen. Wie zijn Rey’s ouders? Wie is Supreme Leader Snoke? Is Kylo Ren eigenlijk toch een good guy? Waarom leeft Luke in zelf opgelegde ballingschap? Wat gaat de Rebellion doen?

[gv data=”sGbxmsDFVnE”][/gv]

Nu Rian Johnson de teugels in handen heeft, zou je denken dat hij – in lijn met de trilogie-structuur van de films – in elk geval antwoord geeft op sommige vragen; die vragen in elk geval erkent. Wat blijkt in The Last Jedi? De vragen die hij beantwoordt, worden dusdanig verwaarloosd en onttrokken van enige vorm van nuance of diepgang. Daarnaast blijft een groot aantal vragen onbeantwoord met geen enkele mogelijkheid om deze nog te beantwoorden in een sequel omdat een aantal mysterieuze personages op belachelijke wijzen sterven. Hij verbrandt met andere woorden alle bruggen die J.J. Abrams zorgvuldig bouwde.

Luke, I am your matriach
Weet je wat mijn favoriete Disney-film aller tijde is? Pirates of the Caribbean. Het was een frisse, big budget actiefilm met genoeg humor, gevechten en een interessant verhaal. Vervolgens melkt de mediagigant de franchise zo hard uit, dat er met het tachtigste deel (nu in de bioscoop) nog steeds ieder jaar een nieuwe flutsequel uitkomt. Hetzelfde gaat gebeuren met Star Wars.

Nog erger is het feit dat The Last Jedi zo geforceerd kindvriendelijk en politiek correct is, dat mijn solide lichtzwaard binnen de eerste minuten van de film slap werd. Ieder gewichtig, emotioneel moment wordt vroegtijdig afgekapt door absurd geforceerde humor. Elk greintje authenticiteit moet worden gecompenseerd met lijnen dialoog of handelingen die nog te slap en flauw zijn voor het vervolg op Bambi. Iedere epische scène wordt respectloos ondergescheten door Rian Johnson en de mafkezen van Disney.

Dan heb ik het nog niet eens gehad over de politiek correcte ongein van het Amerikaanse bedrijf. Waarschijnlijk stond er in Johnson’s contract dat er in elk frame van de film in elk geval één vrouw en/of één persoon van niet-westerse komaf moest zitten. Serieus, waar zowel de originele trilogie als (in mindere mate) de prequels nauwelijks vrouwen en niet witte mannen bevatte, wordt in The Last Jedi pijnlijk duidelijk hoe zelfbewust de franchise is geworden.

Ineens wordt iedere autoritaire positie binnen de Rebellion door een vrouw bekleed. Begrijp me niet verkeerd, go diversity en go vrouwen! Het probleem is dat ‘diversiteit’ zo hard naar de voorgrond is geschoven, dat logische casting en een geloofwaardige verdeling van belangrijke rollen volledig door de plee is gespoeld.

[gv data=”Q0CbN8sfihY”][/gv]

Wacht… wat?!
Voor degenen die de film nog wel graag willen zien: stop vanaf hier met lezen want ik moet het nog even hebben over wat inhoudelijke keuzen van Johnson…

Allereerst moet ik zeggen dat The Last Jedi de meest unieke Star Wars-film is die ooit is uitgekomen. Maar dat anders niet altijd beter is, wordt in de eerste minuten al duidelijk. Aan het einde van The Force Awakens zwelt de muziek op. Rey heeft Luke ein-de-lijk gevonden en de ontmoeting tussen Jedi-legende en Dinsey-prinses vindt eindelijk plaats. Ze reikt haar hand uit, daarin vasthoudend Luke’s oude lichtzwaard. The Last Jedi gaat direct hierna verder. Wat doet Luke? Hij smijt zijn zwaard over zijn schouder en loopt zwijgend weg.

Op dat moment wist ik al dat het goed mis was. Veel van deze prachtig opgebouwde momenten werden zonder enige vorm van smaak overboord gegooid. Het was alsof Johnson online alle fantheorieën heeft gelezen, om vervolgens het exacte tegenovergestelde te doen. Leia die als Mary Poppins door de ruimte vliegt? Luke die – nadat hij als enige in het universum het goede in Darth Vader zag – nu bij de eerste twijfel zijn padawan Ben Solo wil vermoorden? Finn’s epische zelfopoffering die op het laatste moment wordt gedwarsboomd voor een f*cking kusje?!

Werkelijk, de film zat vol met dit soort momenten. Het is doorgaans een toffe prestatie om te spelen met de verwachtingen van het publiek. We willen immers nooit al precies weten wat er gaat gebeuren. Toch laat Johnson zien dat zelfs de meest verrassende en spectaculaire momenten (Force hologram, iemand?) verpest kunnen worden door waardeloze verhaaltechnische beslissingen. Als Luke na harde inspanningen zou overlijden, waarom ging hij dan niet gewoon in persoon naar Kylo Ren toe? En waarom moest Luke weken trainen onder leiding van Yoda terwijl Rey na een korte meditatiesessie en het kijken in een trippy spiegel opeens de bom is?

Kortom, The Last Jedi zat vol met moment die episch waren, maar vrijwel allemaal direct onschadelijk werden gemaakt door flauwe, vaak tergende humor (uitzonderingen daargelaten). Recensenten stellen dat Johnson respect heeft voor de serie. Ik vind dat hij Star Wars in alle glorie heeft verkracht. Recensenten stellen dat The Last Jedi de meest bijzondere Star Wars-film is. Ik vind dat een auto met vierkante wielen niet beter is dan een bolide met ronde banden. Recensenten noemen The Last Jedi ‘de ultieme Star Wars-film’ en ik noem het een smeulend hoopje stront.

Foto @Imgflip/Ted Collins